Haere me, welcome, welkom voor ons laatste verslag uit New Zealand.

Om te beginnen hebben we na Waitangiday de camper ingeleverd na 5614 kilometer links rijden over smalle wegen langs de Coromandel kust, onverharde wegen naar o.a Napier, over bergpassen en naar het einde van het het Zuidereiland Farewell Spit. We hebben heel veel schapen geteld zonder in slaap te vallen en jawel de camper schadevrij ingeleverd.

In NZ zijn snelwegen, rechte wegen en wegen zonder stijgings-percentage een grote uitzondering.

Ter vergelijking met Nederland; je hebt hier alleen maar B wegen waar je buiten de bebouwde kom 100 km per uur mag rijden. Het moraal van het verhaal is hier ”100 km is no target, drive to the conditions”

We beginnen even met het verdriet van NZ en we hadden het al van andere reizigers gehoord die Christchurch hadden bezocht. Het is namelijk zo dat er op 4 september 2010 een aardbeving geweest in met Christchurch 7.1 op de schaal van Richter. Hierbij is veel materiële schade aangericht maar zijn geen slachtoffers gevallen. Echter op 22 februari 2011 is er weer een aardbeving geweest met 6.3 R en dit heeft geresulteerd in 185 doden en veel gewonden waarbij de meeste zijn gevallen in het televisiecentrum.

De belangrijkste reden is dat de 1e beving op 10,46 km en de 2e op 5,95 km diepte lag waardoor de impact van de laatste vele malen groter was.
Toen wij in het motel aankwamen zagen we wel al enige historische panden die waren gestut. Toen zijn wij naar het centrum zijn gewandeld vielen we van de ene in de andere verbazing.

Je ziet onderweg veel bouwplaatsen en grote parkeerplaatsen begroeid met onkruid waar ooit gebouwen hebben gestaan die zijn ingestort, in het centrum zijn resten van kerken andere gebouwen te zien in stijgers en is het moeilijk voor te stellen hoe het daarvoor was maar we krijgen het gevoel van Edinburgh en houden ons daar maar even aan vast.

Voor een goed beeld bezoeken we dan ook het Quake-museum en doet het veel verdriet om te zien wat een aardbeving aan kan richten, gelukkig zijn er ook positieve berichten. Het WK cricket staat op het punt op op zaterdag 14 februari te beginnen in Christchurch en zal zowel in NZ als Australië worden gehouden.

De openingsceremonie zal op donderdag 11 februari in Christchurch plaatsvinden en we hebben afgelopen zondag 8 februari 2015 de opbouw in het North Hagley park gade geslagen, kinderen die met de groen gele cricketbats (kleuren Australie) gezien, van groen geel gaat het hart natuurlijk weer sneller stromen.

De artiesten die optreden zijn Hayley Westenra en Glimy Blackmore. Haley zingt o.a. ook het NZ volkslied in het Maori bij internationale rugbywedstrijden(zie filmpje WK rugby 2011 deel 1) Wij kunnen u verzekeren daar krijg je echt kippenvel van.

Helaas kunnen wij het geheel niet volgen omdat we dan op weg zijn naar Nederland, aanvang zal Nederlandse tijd omstreeks 08.30 uur ’s morgens zijn met vuurwerk, op zaterdag spelen de Blackcaps tegen Sri Lanka en dat is echt al een topper.

In Nederland stelt cricket, met alle respect, niet zoveel voor en zijn wij meer "Baseballminded" en dat doet Nederland internationaal goed. Cricket is vele andere landen wel belangrijk en zie je het overal in o.a UK, Sri Lanka, India, Australie en NZ.

Weer even terug naar de rode draad, Christchurch is bezig met de wederopbouw en heeft terecht de openingsceremonie toegewezen gekregen om het weer een mooie impuls te geven. Zoals gezegd zal de hikingmentaliteit van doorzetten zal ze vast weer van dit 40 miljard NZ dollar kostende aardbevingsdebacel redden. Wij wensen hun sterkte en veel steun toe want op een zonnige dag is het schrikken, laat staan op een regenachtige dag met donderslagen.

Gisteren hadden wij voor het eerst in 5 weken weer de beschikking over een televisie en kregen op het zesuur journaal een bericht door dat even ten noorden van Christchurch een busje met oudere (tussen de 60 en 70 jaar) Israelische toeristen van de weg was geraakt en 40 meter van een berg naar beneden was gestort, resultaat 1 dode en 5 gewonden.

Nu weten wij met 100% zekerheid dat (na het nauwkeurig nakijken van de beelden via internet) we deze mensen een week geleden bij de Albatrossen (Dunedin) hebben gezien en met hun een dagtocht hebben gemaakt bij Te Anau en de Doubtfull Sound hebben gezocht. Je hoort hier niet veel Hebreeuws en door de combinatie van leeftijd, groepsgrootte en plaats van het ongeluk kan het bijna niet anders.

Wij schrikken natuurlijk van deze berichten maar weten ook dat het soms de realiteit van het leven, het credo is “Leef sober, maar vier alles alsof het je laatste dag is”

En dan toch nog even en een thrillseeker toevoegen om deze geweldig mooie reis af te sluiten namelijk “ 1-2-3 Bungee from the Skytower in Auckland”, 192 meter loodrecht naar beneden in een luttele 6 tot 7 seconden. De Skytower is de hoogste toren van het Zuidelijk halffront en bij uitstek geschikt om (onder deskundige begeleiding en gezekerd) vanaf te jumpen, Dick had deze date al gepland staan voor 31 december 2014 maar verplaatst naar 10 februari 2015 omdat je de reis maar eerst even gehad kan hebben en omdat bovenstaand ongeluk wel weer te denken geeft.

Op dinsdagmorgen hebben wij ons braaf gemeld bij de Skyjunpbalie voor de intake maar helaas pakte de weging ongunstig uit en had Dick net iets teveel Guinness op deze reis. We gaan de Skytower vanavond nog wel bestijgen en eten bij Peter Gordon met het uitzicht over Auckland en alles in stijl afsluiten zoals we ook in Auckland zijn begonnen in het Orbit 360 restaurant op oudejaarsavond.

De Fighting Kiwi gaat mee naar Nederland evenals Frosty en zijn verkering Kiwi Brown, zij krijgen een ereplaats en Frosty heeft dan meer dan 44.000 kilometer afgelegd. Van Nieuwegein naar, Den Haag, Londen, Los Angeles, Tahiti, Huahine, Rangiroa, Raiatea, Bora Bora, Moorea, Papeete, Auckland, Rotorua, Napier, Taupo, Whakapapa, Vrijstaat Whangomomona, New Plymouth, Masterton, Wellington, Abel Tasman NP, Punakaiki, Fox & Franz Jozef Glacier, Queenstown, Te Anau, Milford Sound, Kaka point, Dunedin, Mount Cook & Mount Tasman, Akoroa, Christchurch, wederom Auckland en vervolgens weer naar Den Haag.

Wij vonden het een voorrecht om met hem mee te mogen gaan en hij heeft ons beschermd tegen elke vorm van onheil, in tijden van depressie hebben wij hem een Haka gegeven en gezocht naar een geschikte partner. De papieren voor Kiwi Brown zijn rond en zij mag mee naar Nederland, nu maar hopen dat Harley maar lief vindt want die zal best jaloers en afstandelijk zijn als we terugkomen.

Op de laatste dag souveniers jagen kwamen we tot onze verbazing de fotograaf van de Pacific Princess tegen waarmee we onze reis door Frans Polynesië zijn begonnen en zagen we even later “ons”schip liggen in de haven van Auckland. Het toeval wil dat we even later een hele aardige dame (Tamara uit Belgrado) tegenkwamen die ons 10 dagen lang van de lekkerste cocktails heeft voorzien.

Tamara was ook erg verbaasd om ons tegen te komen na 6 weken, zij vertelde ons dat het schip op 11 februari weer uit Auckland zal vertrekken voor een wereldreis. Eerst drie dagen op zee naar Sydney, vervolgens naar Cairns, Darwin, Hongkong, India, Dubai en de rest van de wereld.

Wij geloven dat we alweer een volgend doel hebben gevonden maar moeten eerst wel weer even in alle opzichten aansterken, geld en dagen sparen en weer terug naar de Nederlandse realiteit. Hierbij willen we dan ook alle naaste collegae nogmaals bedanken voor het extra harde werken tijdens onze afwezigheid en wensen we Mathijs veel succes met het voortzetten van zijn studie en het soepel houden van de stoel van Dick.

Voor nu groeten wij u, stappen 11 februari op het vliegtuig en beginnen met goede moed en inspiratie weer aan het laatste restje van de winter en gaan we op weg naar de lente.

De cheers zijn nog wel vanuit NZ en misschien dat we nog een Merlot, Pinot Noir of Cabernet kunnen downloaden op het vliegveld. Donderdag is het weer heerlijk helder en dat is ook echt niet verkeerd.

Dank voor alle berichten, reacties en “facetime”momenten en we gaan jullie zien en hopelijk niet teveel vervelen met onze verhalen. Voor ons is na het zien van de Pacific Princess en het ontmoeten van Tamara werkelijk de cirkel rond en zij we alweer aan het dromen geslagen maar daar zal het voorlopig bij blijven. Hoop doet echter wel leven en dat kunnen ze in Christchurch ook beamen.

See you soon mates (m/v) and a Happy Valentine.
Netty en Dick, Auckland, 10 februari 2015.

P.S.
We voegen de foto's van de Sugarclub z.s.m. Even toe en hebben de Pacific Princess bij ondergaande zon uit de haven van Auckland zien vertrekken. Het was even de "city of tears" in plaats van de "city of sails". "Partir c'est mourir un peu" heet dat volgens ons in goed Frans Polynesisch taalgebruik.