From Salla to Russia with love.

Hei kaikki (hallo allemaal),

Woensdag om 10,00 uur melden wij ons en staan de sneeuwscooters klaar voor een twee uur durende rit, voor ons is dit een goede test voor zaterdag wanneer we de UKK trail naar Rusland gaan volgen.

Markko de zeer ervaren gids geeft ons een update van hoe een sneeuwscooter werkt, de do’s en dont’s en wij beginnen een beetje onwennig langzaam gas bij te geven.

Het is vandaag -12 graden en de windchillfactor maakt het nog iets kouder, het landschap is geweldig naarmate we onze route vervolgen. Besneeuwde dennen en sparren en mooie vergezichten, langzaam aan beginnen de handvaten warm te worden en glijden we steeds soepeler en minder star door de sneeuw, heuvel op heuvel af totdat we bij de koffiestop aankomen.

Na een bakkie koffie begint de zon te schijnen en dan is het werkelijk een Winterwonderland zoals wij dat nog nooit eerder hebben ervaren, wat een schoonheid en dit is echt niet overdreven.

De terugweg is onvergelijkbaar mooi en we worden plotseling stopgezet, er is iemand in plaats van linksaf rechtdoor gereden en deze moet worden achterhaald. Het blijken twee dames van het Amsterdamse vervoersbedrijf te zijn en wij hopen dat ze in Nederland op het spoor rijden, dat blijkt toch altijd weer lastig te zijn.

Hier en daar maakt iemand een foto en dan vliegt de noodstop uit het contact en krijg hem dan maar weer eens aan de praat, dat valt dan ook niet mee. Kortom Markko is er een beetje klaar mee en begint nu echt goed nukkig te worden. Markko heeft vroeger meegedaan aan sneeuwscooterdragraces en rijdt met regelmaat boven de 100 km per uur door het Lapse landschap en heeft nu te maken met een eigenwijze groep met een topsnelheid van niet meer dan 25 km per uur. Wij begrijpen Markko goed en danken hem na afloop voor zijn Engelengeduld.

S’avonds melden wij ons weer bij de sneeuwscooters voor een trip naar een Noorderlichtlandschap. We stappen met z’n zessen in een slede en dan gaan we met twee andere sledes op weg naar een desolaat landschap, de vooruitzichten zijn echter niet zo gunstig volgend de Noorderlicht-app.

De rit begint en we zitten op een houten bank met rendierenhuiden, de bestuurder begint te gassen en wij wanen ons in een Eftelingattractie met een temperatuur oplopend tot -20 C. We stuiteren, schudden, gillen en roepen door het mooie Tundralandschap. Na een halfuurtje komen we aan op de plaats van bestemming en het is freezing cold en dan maar wachten op het Noorderlicht dat waarschijnlijk toch niet gaat komen.

Ondertussen wordt het kampvuur aangestoken en melden we ons voor worst en warme bessensap en wij voegen ons geheine Schotse wapen toe zodat we extra lang lekker warm blijven. Zoals verwacht geen Noorderlicht deze keer en we stuiteren er voor terugweg weer lustig op los. Van de meesten van ons is de blaas goed gevuld en dan doet de kou en stuiteren niet echt goed en we zijn bij dat deze Eftelingtour is afgelopen. Voor de terugweg even de koude tenen los lopen en een ervaring rijker en illusie armer keren we huiswaarts.

Op donderdag een relaxte dag met een beetje zwemmen en een bezoek aan het Ijshotel waar we ook een heerlijk Fins Porter biertje weten te scoren van 7,5% hetgeen voor Finse begrippen echt hoog is. Voor de liefhebber is een nacht in het Ijshotel € 190,- te regelen maar eerlijk is eerlijk dan heb je ook echt wel wat bijzonders. De doucheruimte hebben we niet gezien maar het geheel zag er fantastich uit met weer een hoog Efteling/Walt Disneygevoel.

Vanaf donderdag gaan we er ’s avond op uit om het Noorderlicht te zien en het is gelijk donderdagavond prijs, de Noorderlicht-app begint positieve geluiden te vertonen en de KP waarde (Poollicht-activiteitindicator), de BZ waarde (energiewaarde) en de KNS waarde (windsnelheid) Waarbij de KP waarde minimaal op twee moet staan, de BZ waarde moet ronde 0 zijn, boven de 700 km per seconde zijn.

Er wordt collectief door Nederlanders verzameld bij een meer op 15 minuten loopafstand van ons appartement en gelegen bij een campsite. Om 21,30 uur begint het langzaam met groene strepen en ontwikkeld het zich daarna tot een waar schouwspel met groen, geel en rood.

Iedereen staat vol verwondering te kijken en driftig te fotograferen en zo mogelijk te filmen. De opnamen van Desley met z’n Huawei telefoon zijn werkelijk geweldig en iedereen keert omstreeks middernacht weer voldaan huiswaarts.

Vrijdag is het tijd voor de rendieren en wij melden ons om 09,30 uur bij het Reindeerpark. We zijn deze keer met 19 spannen waarbij elke slede zijn eigen rendier heeft. Na de instructie met het besturingstouw, het verwarmingselement, de richtingaanwijzers en sanitaire kenmerken van het rendier. We nemen plaats in de slede, dekken ons toe met een deken en genieten van het Santa Claus moment en beginnen langzaam aan Jingle Bells te zingen.

Na het bezoek aan de rendierencréche willen we weer wegrijden en neemt er een rendier de sokken en slaat plots rechtsaf en trekt één van deelnemers door de volle sneeuw heen en mist op een haar een boom. Gelukkig komt de berijder met de schrik vrij en gaat de slede weer netjes in het gareel.

Tussentijds een koffiestop met worst, koffie en een droog broodje, We krijgen uitleg over het aantal rendieren (300.000 stuks) waarvan maximaal 10,500 stuks in de Salla gemeenschap. Ieder rendier heeft een eigenaar en ze lopen in de zomerperiode los in het gebied tussen Zweden en Rusland waartussen Finland ligt. We krijgen een officieel Rendierrijbewijs die gelukkig ook voor kariboes geldig is maar wel na een jaar verlopen is, hup op naar de Kariboes zouden we bijna zeggen.

Zaterdag gaan we een tocht van zes uur maken langs de Russische grens en de UKK trail. De UKK Trail is een nationaal wandelpad dat door Finland loopt, door de gemeenten Salla en Savukoski en door Tuntsa Wilderness Area kruist. Het is beschreven van Naruska tot Tulppio (112 km), waarvan 21 km binnen Tuntsa Wilderness Area ligt. Dit gedeelte van het pad is wildernisachtige die leidt over ruige en grootse landschap soms klimmen naar gedaald pieken en op anderen na de oevers van de rivier de Naruskajoki in lage landen.

Wij rijden vandaag met een groep van 20 mannen/vrouwen op 15 sneeuwscooters over een lengte van 60 km door dit gebied. Rijden met een sneeuwscooter is een nieuwe ervaring en vooral motorrijders dienen er rekening mee te houden dat men ten alle tijde de benen binnenboord houdt.

Desley rijdt met John achterop en Dick neemt Jesse mee. De sneeuw-scooter heeft een gewicht van 300 kg en dat wil je natuurlijk niet graag over je heen krijgen.

Na de uitrusting te hebben gecontroleerd gaat de Gopro aan en beginnen we met de tocht over een hobbelcircuit, rijden door tunnels, over heuvels, langs besneeuwde dennen en sparren, door kuilen en met regelmaat wordt je over verschillende sporen van links naar rechts getrokken. Om eerlijk te zijn vergt het eigenlijk best veel behendigheid en kracht en als je niet oppast lig je zo een meter diep in de sneeuw.

We rijden over het grote meer van Pyhäjärvi dat Suomi van Rusland scheidt naar het eilandje Tossonsaari over het grote meer, daar staan borden die aangeven dat dit de Russische grens is.

We maken een stop, schieten wat foto’s en vervolgen onze weg naar de lunchplek in het bos. Daar nemen wij in een kring plaats op rendieren-huiden en een heerlijk warm kampvuur, de temperatuur is vandaag net iets onder nul graden en zeer aangenaam om te rijden maar een bak runderstoofvlees met volkorenbrood en koffie gaat er zeker in.

Na een sanitaire stop vervolgen wij onze weg over een smal pad, we hobbelen, schudden en stuiteren soms rakelings langs bomen, ontwijken takken proberen het stuur recht te houden en komen uiteindelijk moegestreden aan in Sallatunturin Tuvat.

Het was met recht een mooie maar inspannende dag door de schitterende bossen van Finland –Lapland. De volgende dag zullen we weer huiswaarts keren met twee rijbewijzen erbij (rendier en Husky) hebben we genoten van o.a. sneeuwschoenwandelen, ijsvissen en sneeuwscootereen en hebben we het Noorderlicht gezien.

Wij weten niet of het nog nodig is om voor Lapland reclame te maken maar wij kunnen het u zonder meer aanbevelen wanneer je ook een beetje van verkleedpartijen en het koude houdt maar dit wordt alleemaal weer goedgemaakt door gastvrije Finnen, een heerlijk kampvuur met gebraden worst en warme bessensap.

Lapland is geweldig gevarieerd met een prachtige winterse natuur en verdient het om in bescheiden getale bezocht te worden. Daarnaast zijn er geweldige skipistes, kan je mooi wandelen en zelfs in een ijshotel overnachten. Wat wil een mens nog meer aan variatie?

Wij zeggen "Nähdä kaikki" (tot ziens allemaal) van John, Lisette, Desley, Jesse, Netty en Dick en we spreken elkaar ongetwijfeld weer in Nederland waar het op dit moment flink stormt.