De laatste loodjes vanuit Indonesië

Selamat Jalan,

Bij deze dan alweer het laatste verslag van onze reis door Indonesië.
Met Bapak Leen en Freddy hebben we afgesproken om twee dagen te gaan toeren op Bali waarvan de eerste naar het noorden en de tweede naar het oosten van Bali. Gelukkig is Bali niet zo gek groot maar zoals eerder gemeld geeft het verkeer nogal eens vertraging waardoor je gemiddeld niet hoger uitkomt dan 40 km per uur.

Met Leen en Freddy hebben we afgesproken om zoveel mogelijk `lokaal` te gaan en dingen te zien die we normaal misschien zo voorbij gereden zouden zijn.

Op weg naar het Bratan meer bezoeken we een dakpannenfabriekje waar natuurlijk alles met de hand wordt gemaakt en rijden we door naar de steengroeve waar vrouwen stapels stenen vanuit de groeve op het hoofd naar boven slepen voor de bekende Euro per dag.

Bij pa Freddy hebben we navraag gedaan hoe zo´n dag er voor deze vrouwen uitziet, dat is als volgt 05.00 uur opstaan, kinderen wassen, eten koken, kinderen eten geven en naar school brengen, daarna water en hout halen want lang niet iedereen heeft een eigen waterbron hier. Kinderen naar school brengen en naar de steengroeve, stenen slepen van 09.00 tot 17.00 uur. Dan weer naar huis eten koken, kinderen verzorgen, wasje doen, huishouden doen en weer naar bed met manlief die gek is op seks en gokken bij hanengevechten dus waar het geld precies blijft is nu duidelijk .... de mannen zijn hier lui van aard en van de 365 dagen zijn er minstens 200 dagen van ceremonie en feest, daar kunnen wij in Nederland zelfs nog van leren.
Dit ritueel herhaalt zich dagelijks want voor vrije dagen is geen plaats .... een dag niet gewerkt is een dag niet verdiend dus gaat dit door tot je het bekende loodje legt of dat je kleiner gaat wonen.
Onderweg stoppen we nog even bij een aantal bloemenvelden met Afrikaantjes en wanen we ons heel even in de Keukenhof maar bij de eerste de beste kuil schrikken we weer wakker en realiseren we ons dat we lekker nog een paar dagen hebben op Bali .... dat was even schrikken zeg !!!

Zoals misschien is opgevallen op de foto´s hebben de dames in Indonesië veelal armen, handen en hoofd bedekt vanwege het feit dat ze absoluut niet bruin willen worden want hoe witter hoe beter denkt men en blank is hier nu eenmaal status en status is toch wel hetgeen waar alles omdraait.

Zo had onze gids op Java het dagelijks over .... onder, midden en hogere klasse. Dick had dit geneuzel na 10 dagen wel gehad en vertelde gids Yiepie subtiel dat in Nederland iedereen nat wordt als het regent en dat wij dus geen onderscheid maken tussen rijk en arm .... dat was wel even schrikken voor Yiepie want nu kwam hij er achter dat hij 10 dagen op het verkeerde spoor had gezeten ... als dat dan maar weer geen consequenties had voor zijn tip .... welnu we hebben tussen Yiepie en de chauffeur inderdaad geen verschil gemaakt en moesten eigenlijk wel lachen op het moment dat we de tip hadden gegeven Yiepie gelijk een gebaar maakte naar de chauffeur van `tip ruilen`

Die kwam dus later even” flink op de koffie” zoals men zegt en hadden wij zijn gezicht wel eens willen zien bij het vergelijken van de tip ..... geweldig leuk en best wel sneu als je dagelijks alleen maar bezig bent met je status, status is namelijk alleen maar een verpakking met een grote strik en die blijkt vaak niet meer dan lucht te bevatten. Nu weer over tot de orde van de vakantiedag en weer genieten van natuur, mens en dier want we zijn toch nog op Bali, op weg naar het Noorden.

Ondertussen zijn we aangeomen bij de Pura Ulun Danau tempel die ook prijkt op het biljet van 50.000 RPS, je weet wel van die corrupte polieagent, daar is men in alle hevigheid bezig om de voorbereidingen te treffen voor een ceremonie die een dag later plaats zal vinden.

Deze ceremonie heeft te maken met de vruchtbaarheid van het land en daarbij worden 3 koeien en een geit geofferd kortom, kop eraf, kop in het water voor de goden en de rest op de "Barbie" zoals de Aussies zullen zeggen.
De dag erna gaan we naar het oosten en stoppen we Goa Lawah waar een vleermuizengrot is.

Daar aangekomen is men op het strand bezig met een ceremonie die vermoedelijkk ook verband houdt met de vruchtbaarheid en zien we houden de Balinesen muziek maken, dansen en feesten .... volgens ons gaat dit toch wel op het hemelse rijk lijken als we de verhalen van de hemel mogen geloven, goddelijk is het in ieder geval wel met al die pracht en praal.

We doen een offertje hier en offertje daar en hopen dat we voor vandaag weer voldoende "Karmapunten" hebben verdient om de dag schadevrij door te komen want die Balinese goden zijn veeleisend en de vrouwen ook hebben we ons laten vertellen dus pas maar op voordat je hier naartoe komt ... voor je het weet ben je letterlijk en figuurlijk platzak !!!!

Na de lunch gaan we door naar het oosten en klimmen we meter voor meter over slechter wordende wegen vol gaten en wordt de bevolking ook steeds armer. Men treft hier vooral vissers aan en de afstand naar waterbron wordt dan ook steeds groter.

Op het gebied van toeristische ontwikkeling staat men hier nog aan het begin en de plaats Amed heeft nu welgeteld 1 gerenomeerd hotel.
Het mooie hiervan is dat wanneer je 100 meter je hotel uitgaat je gelijk tussen de lokale bevolking zit en dat je hier prachtig kunt snorkelen en duiken en met een gehuurde boot zit je binnen 60 tot 90 minuten op Lombok. Echt een aanrader voor mensen die willen genieten van de natuur en geen herrie aan het hoofd willen hebben, Het strand ligt vol met vissesrboten die dagelijks uitvaren en dit is het pure Bali.

Het enige kleine nadeel is dat je 2,5 uur van het vliegveld zit maar dit is een eenmalige investering en de opbrengst is groot maar wees wel snel want de ontwikkelingen gaan hier snel en voor je het weet heb je weer een gillende disco met brallende Aussies voor je neus staan want er zijn ook al plannen voor een tweede vliegveld in het noorden zijn er al en dat is het begin van het einde voor Bali.
Laten we hopen dat het niet zover komt en dat de Balinesen hun Hindoecultuur vast kunnen houden.

Met Bapak Leen en Freddy hebben we twee heerlijke dagen gehad in de auto zonder uitlaatgassen en een veelvoud aan verkeersdecibels. Freddy is een percefte chauffeur en Leen weet alles goed te regelen, zonder hem hadden we in een toeristenbusje belandt, op één dag 12 steden en 13 ongelukken gezien en waren we dan totaal afgeleefd weer bij het appartement gedropt.

Afgelopen maandag zijn we nog naar de vismarkt in Jimbaran geweest. We dachten eerst dat er veel toeristen zouden zijn maar hebben er gelukkig geen één kunnen ontdekken.

Op het strand werden de vissersboten gelost met zoveel verschillende soorten vis die wij in europa nauwelijks kennen.
Tevens lag er een boot met tonijn die net werd gelost en gewogen en deze jongens kunnen zeker tot de 150 kilogram per stuk wegen (neen, Leen, ik was het deze keer niet). Erg mooi om mee te maken en voor je het weet wordt deze tonijn de hele wereld overgevlogen want het internationale vliegveld is slechts op 5 kilometer afstand.

Kortom, op het moment dat je dit bericht leest ligt de tonijn en al lang en breed in de schappen of wordt het verwerkt tot sushi in Tokio, Osaka of waar dan ook ter wereld.
Vervolgens zijn we nog even in Denpasar, hoofdstad Bali, op de vlees en groentenmarkt geweest.

Wat betreft de souveniers was dit een laatste kans om wat te scoren maar helaas was het aanbod hier heel mager zodat we vrijwel zeker ruimte over houden in de koffer. Gelukkig zit het hoofd vol met mooie herinneringen die niemand ons afpakt en zijn we weer wat meer gaan begrijpen van de Indonesische manier van denken.

Dat betekent dat je vrijwel niets van tevoren hoeft te plannen, de dag neemt zoals die is en geniet van elk moment samen en samen met je familie. Want de familie is hier je levensverzekering en samen delen is hier van cruciaal belang.

Nog een paar uurtjes en dan vliegen we terug naar Belanda (Holland) zoals men het hier noemt en kunnen we terug zien op een schitterende vakantie. Graag willen we Bapak Leen en ook pa Freddy hartelijk bedanken voor de mooie ervaringen op Bali. Zonder hun hadden we waarschijnlijk ook wel veel gezien maar het veel minder beleefd en dat is toch waar het om draait.

Nogmaals Leen, het was geweldig leuk en het ga je goed op het voor ons “Goddelijke Bali”.

Voor een laatste keer “Sampa jumpa lagi and lots of bintangs” vanuit Kerobokan,

Ibu Net en Bapak Derek vanuit een zonnig en tevreden Bali, Kerobokan.