The love called Ireland.

Hello, how are you today?

Dat is wat we dagelijks horen in Ierland en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het “Awesome”is in Ierland.

Relaxte en behulpzame mensen en taxichauffeurs die gevoel voor humor hebben wanneer we zeggen dat we uit China komen, altijd weer grappig om de reacties te zien en Jesse vermaakt zich zienderogen ook met dit soort humor en we herhalen het nog eens tijdens de whiskeytour.

Vrijdag een bezoek gebracht aan het Guinnessimperium want dat is het ook echt, begonnen in 1759 en nu ontwikkeld tot een multinational. Eenmaal door de "St.James"poort komen je in het walhalla van souvernirjagers en kan je geheel bepakt en gezakt huiswaarts keren. De tour leidt je door alle stadia van het brouwproces en eindigt vanzelfsprekend bij het belangrijkste aspect en dat is de “Tasting Area” we bestellen een aantal Tasting pannels en doen alsof we er veel verstand van hebben. We hebben tenslotte (m.u.v) Netty allemaal ons postuur mee.

We hebben een mooi groene Larkin hoed met baard en doen een kleine fotosessie voor het thuisfront. Snel worden we onderbroken voor een demo Irish dance en we proboren op geheel Hollandse wijze en stapje mee te doen. Helaas laat onze flexibiliteit en fijne motoriek iets veel aan het toeval over en besluiten we geamuseerd toe te kijken. Je kent de beelden van Riverdance ongetwijfeld.

Geheel in de stemming gaan we opzoek naar de Brazen Head die aanspraak maakt de oudste pub 1198 van Ierland te zijn. Her is drukte van jewelste maar we weten een mooi tafeltje te bemachtigen naast vijf Amerikanen uit Chicago. We raken in gesprek en de Patras Familias is Mark die samen met zijn vrouw en drie kinderen (twee zoons en een dochter) op vakantie is. Mark zit al aardig aan zijn tax en begint tegen knock-out aan te lopen, de Guinness heeft zijn werk gedaan en we praten er gezellig op los.

Een club van 10 Ieren werkt in hoog tempo bier en whiskey naar binnen en aantal beginnen na een uurtje begint het steeds gezelliger te worden. We besluiten om tijdig het strijdtoneel te verlaten om toch nog wat energie te sparen voor de komende twee dagen in Dublin.

Daags daarna de Music Experience gedaan en alle opnameapparatuur, 72 sporen panel, gouden platen, gitaren en nog veel meer gezien en kennis gemaakt met o.a. Rory Gallaher, de Boomtown rats (Bob Geldof), The Pogues, Enya, Sinead O’Connor, Clannad, de Dubliners, Thin Lizzy en niet te vergeten good old U2 die tenslotte hun carriëre in 1981 in o.a. het Paard in Den Haag zijn begonnen met het album Boy. Deze opnamestudio (Temple Lane Studios) is nog steeds in gebruik met diverse opnameruimten een officiële hangoutruimte (Chesterfields, koelkast en ga zo maar door) waar zoveel mogelijk aan de wensen van de veeleisende artiesten wordt voldaan.

Zelf kan je ook nog een riffje spelen even ongecontroleerd een drumstel verrampeneren, wij kiezen voor het laatste en hebben het geluk een private tour te hebben en de ruimten zijn goed geïsoleerd. Even Cecar Zuiderwijk (Golden Earring) uithangen lucht toch wel even op en misschien kunnen we thuis nog wel een tweedehandse vinden met Silent sticks.

Onze twee J’s hebben s’morgens gekozen voor een Vikingtour in een amfibisch voertuig want in 998 hebben de Vikings hun sporen achter gelaten in Dublin. Deze keer niet alleen plunderen, verkrachten en platbranden maar ook gewoon een handelspost. Wellicht dat de wisselkoers telkens wel in het voordeel van deze ruige gasten uitviel maar daar is geen bewijs meer van te vinden.

Na de Tempelbar en het Hardrock Café zetten we koers naar het Aviva Stadion met 50.000 zitplaatsen voor de Rugby Finale tussen Leinster (Ierland) en de Scarlets (Wales) om de Guinnesscup van de Pro 14 finale waar clubs uit Schotland, Wales, Ierland en Zuid Afrika aan mee doen.

De Leinsterfans zijn gekleed in Blauwwit en de Scarlets in het rood, we komen onderweg gasten tegen met overals en een pruik van Bassie die bij de Scarlets horen en de sfeer zit er al goed in.

Het is 18,00 uur en na de presentatie van de teams “Ready for Kickoff” en de wedstrijd gaat gelijkmatig op tot de laatste minuut van de 1e helft waar Leinster (tot groot vermaak van de Ieren) door een try met 25-18 voorkomt, wat een timing en we zien aan beide kant meerdere internationals met voor Leinster de absolute topkicker Johnny Sexton die jaarlijks zo’n kleine 5 a 6 ton opstrijkt in clubverband en dan nog de internationale wedstrijden als bonus meeneemt. Per team mogen er niet meer dag 6 internationals op het veld staan om het evenwicht nog enigszins in bedwang te houden.

De Scarlets moeten in de tweede helft met lede ogen aanzien dat de balans langzamerhand naar Leinster begint door te slaan en het 40-18 wordt met nog 13 minuten op de teller. Dat betekent minimaal 3 tries met conversie scoren en dan ook nog een losse kick. De Ieren die om ons heen zitten komen steeds beter in de stemming en scanderen Leinster, Leinster, Leinster. In de laaste minutt scoort Wales nog 7 punten maar het oordeel is geveld.

Leinster is kampioen en heeft een week geleden ook de Europabeker gewonnen. In het vijftigjarige bestaan van de club is dit nog niet voorgekomen en we hebben dus de ware Europese kampioen aan het werk gezien en er wordt op het veld en in de pubs flink feest gevierd want dat kan men hier ook als geen ander.

Zondag een hop on-hop off tour en een bezoek gebracht aan de Klimainham Goal gevangenis die eind 18e eeuw is gebouwd en lijkt op de koepelgevangenis in Breda maar dan in ovale vorm, de oude cellen zien er indrukwekkend uit en we merken dat alle gevangen die naar Tasmanië werden verscheept hier hun laatste rustpunt in Europa hebben gekend. In 2009 hebben we Tasmanië en ook deze gevangenis bezocht en dat maakt dan weer de cirkel rond en de sfeer aldaar geproefd tijdens een Ghosttour (zie reisverslag Australië-Tasmanië 2009).

Daarnaast hebben we ook de eeuwenoude begraafplaats in Tasmanië bezocht waar “the convicted" werden begraven. De isoleercellen in Dublin doen niets onder voor Tasmanië, maar bedenk wel dat de reis naar Tasmanië maanden in beslag nam en je o.a. last had van zeeziekte, slecht eten en drinken, scheurbuik, berovingen, verkrachting, mishandeling en ga zo maar door.

Eén zekerheid, je familie zag je in ieder geval nooit meer terug ... jaja, die Engelsen waren ook echt geen lieverdjes en voor je het wist werd je ook nog “gekielhaald”

Daarnaast zijn 14 van de 15 opstandelingen die tijdens de Easteropstand in 1916 tegen de Engelsen hier op de binnenplaats geëxecuteerd en de namen zijn; P.H.Pearse, T.J.Clarke, T.MacDonagh, J.Plunket, E.Daly, M.O’Hanrahan, W.Pearse, J.Macbride, C.Colbert, E.Ceannt, M.Mallin, S.Heuston, S. Mac Diamarda, James Connolly.

Alle executies vonden plaats tussen 3 en 12 mei 1916 waarbij James Connolly de meest bekende was en zwaar gewond op een stoel werd vastgebonden, geblinddoekt en voorzien van een witte schijf op het hart zodat het vuurpeleton van 12 man (6 geknield en 6 staand) niet kon missen. James was tijdens het verzet namelijk al in zijn been geraakt en had al last van koudvuur waardoor hij op korte termijn al wel zou overlijden. Gezien zijn statuur vond men het toch noodzakelijk om hem te fusilleren.

De stoffelijke overschotten werden op een terrein achter de gevangenis in een put gedumpt zodat de familie geen afscheid kon nemen en het geen bedevaartsoord kon worden en zo geschiede het.

Dit alles was wel de start van de onafhankelijkheidstrijd in Ierland die in 1922 eindigde in het voordeel van de Ieren. De binnenplaats en de personen in kwestie worden dagelijks nog geëerd en over vier jaar in men alweer 100 jaar onafhankelijk van de Britten en daar hebben de Ieren nog geen enkel moment spijt van gehad.

Hierna nog even een Whiskeytour bij Jamesons met Jesse en s’avonds gaan we naar O”Donoghue’s waar live Ierse muziek is en wat een mooie afsluiter is dit van Dublin. Ireland we love you, the nature, the culture, your people, whiskey and pints (of Guinness) and much more …

Morgen weer naar Wales en daarna door naar Home Sweet home want daar wachten we al dagen op het verlossende woord wanneer de tweede kleine geboren gaat worden en hoe ze natuurlijk gaat heten, ondertussen hebben we de oversteek naar Wales gemaakt en vervolgen we langzaam onze route naar Harwich via Snowdonia NP en verder.

De draken van Wales groeten u en ze zeggen hier ook nog steeds Slainte !!!

Netty en Dick.