Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysilio
Door: Dicknet
Blijf op de hoogte en volg Dick
02 Juni 2018 | Verenigd Koninkrijk, Cambridge
Is een station aan de Noordkant van Snowdonia NP en wordt in het Welsh ook wel uitgesproken als Llan-vire-pool-guin-gill-go-ger-u-queern-drob-ooll-landus-illio-gogo-goch, bij Scrabble zou je er zo 155 punten voor krijgen denken wij. Het station is net zo groot als de 1e lettergreep en de treinkaartjes zijn een halve meter lang. Na al het mooie Gaelic in Ierland zijn we wederom belandt in een land met onuitspreekbare benamingen. Op de ferry van Dublin naar Holyhead zat een aantal Welshmen (ook naar de rugbyfinale geweest) naast ons en we konden er werkelijk geen touw aan vast knopen.
In Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch zit ook een leuke winkel met allerlei streekproducten en shortbreadblikken met de Queenmum & Prince Philip, Prince Charles & Camilla Parker Bowles, Prince William & Kate, Prince Harry & Meghan Markle. Vooral de laatste staan ruim in de belangstelling vanwege het huwelijk op 18 mei jongstleden, daarnaast veel draken, fudge en nog veel meer snuisterijen, met een bakkie koffie erbij ben je zo 1,5 uur veder en een paar pond lichter want ja, in principe komen we hier nooit meer terug omdat er wereldwijd zoveel mooie dingen zijn en daar wil je thuis natuurlijk ook nog wel even van nagenieten.
Vervolgens doorkruisen we het Snowdonia NP en wat een pracht is het hier; (berg)toppen tot 1085 meter vol groen maar ook ruige leisteen, wegen die meanderen door het landschap met schapen, riviertjes die stromen. Ze zijn hier gek van stoomtreinen, de oorsprong ligt besloten in het mijnwerkersbestaan van weleer, zo is er ook een waterkrachtcentrale en kan je de top van Snowdonia Mountain bereiken met een smalspoortrein. Bij helder weer kan je Engeland, Wales, Ierland en de Isle of man zien liggen. Helaas is het deze week vakantie in de UK en zijn de kaarten snel uitverkocht maar ja wat moet je met een treinkaartje van een halve meter.
We rijden rustig verder en komen bij het ydillisch gelegen Beddgelert en dit doet ons denken aan één van die prachtige franse dorpjes in de Dordogne/Ardéche. We kopen wat houten lettertjes en gokken een naam voor de kleine meid van Malou en Jeremy.
Op onze weg terug naar huis rijden via de kustroute van Wales naar Tywyn maar zich het 1e treinmuseum ter wereld bevindt genoemd het Talyllyn Railway Museum met een echt werkend stoomlocomotief uit 1880 van Fletcher Jennings & Co uit Whitehaven en een locomotief uit 1895 gebouwd door William Spence and Co in Dublin die dienst heeft gedaan voor de Guinness Brewery. Voor de rest alles wat je maar bij een trein uit die tijden kan bedenken en wat opvalt is dat er in Wales veel trotse vrijwilligers zijn die was weer even een “jongensmomentje” waar maken voor zowel de kleine als de grotere jongen want “treinen” dat kunnen ze hier en dat heeft alles met liefde te maken.
Via de plaats Montgomery die doet denken aan de befaamde generaal die met zijn beroemde 8e leger ten stijde trok tegen Rommel bij El Alamein en een overnachting in het heuvelachtige Lydham zetten we koers naar een ander instituut in Engeland, Cambridge.
We zien dat de Park and Drive plekken een beperking hebben aan doorgang tot 2 meter en kunnen hier helaas geen gebruik van maken en zoeken een mooie campsite aan de rand van Cambridge op.
Gelukkig kunnen we binnen 20 minuten met de bus naar het centrum en we worden ondergedompeld in een zeer goed uitgeruste en mooie stad met zoveel historie die teruggaat tot de middeleeuwen. Langzaam wandelen we door de stad komen uit bij de Cathedraal en lopen door naar het universiteitscomplex waar alle koning en troonopvolgers hun/haar opleiding hebben genoten.
Een afgeronde opleiding op de Cambridge universiteit is voor vrijwel iedereen een vrijbrief naar succes, niet alleen in de UK maar overal op de wereld. Het is niet voor niets dat Prince William (Duke) en Kate Middelton (Duchess) de beschermheer-vrouw zijn van Cambridge maar voor een opleiding alhier heb je aouders met fortuin nodig want de jaarlijkse kosten zijn hier niet mals.
Vervolgens strijken we neer bij “The Eagle” en dat is een beroemd “RAF pub” Bij binnenkomst worden we verwelkomt door muren vol met foto’s, stickers en handtekeningen van beroemde bemanningen die terug gaan tot voor de “Battle of Britain” en de band tussen de Cambridge Aviation Club en het RAF vliegveld van Duxford zijn historisch zeer sterk met als resultaat de Csambridge University Air Squadron.
Duxford is de airstrip die ongeveer 15 mijl van Cambridge is verwijderd we brengen een bezoek en zijn verrast door de grootte van dit complex met 8 hangars-complexen aan vliegtuigen, landwarfare, historie en nog veel meer.
Dit vliegveld heeft (naast 10 andere vliegvelden in de UK) een cruciale rol gespeeld in de 2e wereldoorlog. Het vliegveld is ontwikkeld in 1917 waar de 1e RAF piloten werden opgeleid omdat men door kreeg dat de strijd in de lucht in vele opzitten beslissend kon zijn voor het succes in een oorlog.
In 1e instantie door het verkrijgen van gedetailleerde informatie voor de grondtroepen maar daarna ook vanwege het bombarderen en het droppen van troepen para’s en materieel. Denk maar aan de slag bij Arnhem die mede vanuit Duxford werd gecoördineerd maar ook de slag bij Duinkerken (26 mei-1 juni 1940) en de voorbereidingen en uitvoering van D-Day op 6 juni 1944.
Voor de beeldvorming; in november 1918 werkten er in Duxford al 850 mannen en vrouwen voor de RAF in Duxford en er werden 126 nieuwe piloten opgeleid voor de RAF. Tussen 1924 en 1939 ontwikkelde Duxford zich als een instituut en gezien de negatieve ontwikkelingen in Hitler Duitsland en de Munich crises had men in Ducford 19 van de in totaal 66 Squadrons met Gloster Gauntlets en later vervangen door Supermarine Spitfires.
Het mooie is dat deze airstip nog steeds wordt gebruikt voor het vliegen van oude machines en er met regelmaat nog Spitfires en dergelijke over komen.
Wat is dat toch een geweldig geluid zo’n ronkende Rolls Royce motor die laag overkomt en wat hebben de serviceman hier toch een plezier aan het sleutelen want zijn meerdere vliegtuigen maken onderdeel uitmaken van een privécollectie.
Op 3 september 1939 verklaarde UK, bij monde van Prime Minister Neville Chamberlain, de oorlog aan Hitler Duitsland. Duxford was op dat moment nog druk bezig om zijn camouflage op orde te krijgen en kreeg met in Duxford het gezag over het Number 12 Group Fighter Command en 5 squadrons number 310. met o.a. de Hawker Typhoon.
Op 10 juli 1940 begon de Battle of Britain met de 1e schermutselingen en later kwamen er regelmatig aanvallen van de Luftwaffe met hun Messerschmitts BF 109. Het verschil werd vooraal gemaakt door de actieradius van 663 km waardoor de Luftwaffe beperkte tijd had boven Engeland want in vele opzichten was de Messerschmitt de meerdere van de Spitfires. De zwartse dag is 31 augustus 1940 waarbij Duxford op één dag 39 vliegtuigen en 14 piloten verloor.
Op 7 september 1940 barstte de strijd echt los en werd Londen 8 maanden lang bestookt met o.a. V1 raketten. Na langdurige en felle gevechten wordt de Battle of Britain op 31 oktober 1940 beëindigt en geeft Hitler Duitsland het op.
De UK is en blijft vrij van Hitler Duitsland en de Duxford Station Commander Woody Woodhall van die tijd verwoordde het als volgt “From may to october 1940 we were alle streched tot the limits of our endurance” en goed vertaald betekent dit dat het niet veel heeft gescheeld en de kracht en waarde van de Airforce is bij deze bewezen.
Op 7 december 1941 werd Pearl Harbour door Japan aangevallen en werd de USA betrokken bij de oorlog, vanaf april 1943 werd Duxford de uitvalsbasis voor de US 8th Airforce. De Spitfires werden vervangen door de P-47 Thunderbolts en vanaf december 1944 door de P-51 Mustangs. Deze vliegtuigen begeleidden de Amerikaande bommenwerpers op hun acties naar bezet Europa en Duitsland. In augustus 1945 hadden 113 US piloten van Duxford hun leven gelaten tijdens de strijd en ze worden in Duxford nog jaarlijks herdacht.
Het is wel bijzonder om op deze heilige grond te lopen waar onze bevrijders zich met veel man en vrouwkracht heeft ingezet voor de bevrijding van Europa en toch ook wel weer bijzonder dat een meerderheid van de Engelsen heeft besloten om voor afscheiding van de EU te kiezen.
De Brexit is aanstaande en de Euro is op 10% na net zoveel waard als de pond maar ja het blijft toch een eiland en die houden er soms toch bijzondere gedachten op na “But above all respect for all the service men and woman” die ons van Nazi Duitsland hebben afgehouden en daarvoor soms de hoogste prijs hebben moeten betalen.
Hierna vervolgen wij onze weg als afsluiter nog naar een Engelse wijngaard. Jazeker wijnproductie in Engeland het bestaat en in meerderheid in het zuidelijke deel van Engeland. Wij gaan naar de Chilford Hall Vineyard in de buurt van Cambridge ne hebben geluk van ze zijn vanaf 1 juni ook op vrijdag open en laat dat toevallig onze dag zijn. We arriveren omstreeks 10,00 uur en doen maar gelijk een klein proeverijtje.
Onze gastheer Trevor is van Zuid Afrikaanse afkomst (Durban) en druk met het dekken van tafels voor een groep die nu door de wijngaard struint en later terugkomt voor een proeverij en lunch. Wij nippen hier een daar wat witte wijntjes weg en geven hem de tijd om de tafels te dekken.
De druiven die hier worden gebruikt zijn in meerde mate duits van afkomst met Muller Thurgau, Schönburger en Reichenstiener. De meest wijnen zijn wit met als resultaat Roman road (die van het wijnhuis naar de wijngaard loopt) Rivey Hill maar ook een rosé Blush 2016 en drie bubbels met de Graduate 2013 (vanwege Cambridge) en de Chancellor 2016 en de roséchampagne Mallyon 2015 die bij ons de absolute voorkeur heeft.
Wij ronden onze proeverij rond 11,00 uur af en kopen een paar flesjes Engelse wijn voor thuis want eerlijk is eerlijk, wij hadden nog nooit Engelse wijn geproefd maar dit resultaat mag er echt zijn alhoewel men de Duitsers in dit opzicht toch nog nodig heeft gehad.
De doosjes gaan veilig mee in de camper en worden toegevoegd aan de overige alcoholische souvernirs die we hebben buitgemaakt ook onze strooptocht door Engeland, Wales en Ierland.
We voelen ons nu net Vikingen en gaan thuis alles van Pendrin Single Malt Peated Whiskey en koffielikeur uit Wales tot Killbegan & Jamesons Whiskeys uit Ierland en de lekkere wijntjes uit Norfolk thuis nog eens langzaam de revue laten passeren. We praten dan na over wandelingen waarbij je tot over je enkels in de blubber staat tussen de schapen, de mooie Cliffs of Moher in Ierland, de rebels in Cork, prachtige tochten door Ierland over de ring of Kerry en de Connamara.
De ontmoeting met Ieren die ons Gaelic proberen wijs te maken, de ruige boottocht naar Skellig Michael, het uitzicht over de Dingle Peninsula naar de Blasket eilanden in de mist. Het mooie Dublin met zijn Viking historie, de Guinness Brewery met Irish dance en zijn muziek cultuur in O”Donoghue’s, de aanmoedigingen van Leinster in het Aviva rugbystadion en de prachtige rit door het Snowdonian NP in Wales.
Wij gaan tevreden terug naar huis waar onze Harley op ons zit te wachten en het viel niet mee om hem 3,5 weken achter te laten.
Vanaf nu gaat hij elke vakantie weer mee en kunnen we lekker wandelen en balletjes gooien. “Home Sweet Home” zullen we maar zeggen en Vera Lynn zong ooit “We’ll meet again, don’t know where, don’t know when but I know we’ll meet again some sunny day”.
Bye Bye for now and we see you soon, cheers whiskey and wines van Netty en Dick (without Harley Jefferson).
In Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch zit ook een leuke winkel met allerlei streekproducten en shortbreadblikken met de Queenmum & Prince Philip, Prince Charles & Camilla Parker Bowles, Prince William & Kate, Prince Harry & Meghan Markle. Vooral de laatste staan ruim in de belangstelling vanwege het huwelijk op 18 mei jongstleden, daarnaast veel draken, fudge en nog veel meer snuisterijen, met een bakkie koffie erbij ben je zo 1,5 uur veder en een paar pond lichter want ja, in principe komen we hier nooit meer terug omdat er wereldwijd zoveel mooie dingen zijn en daar wil je thuis natuurlijk ook nog wel even van nagenieten.
Vervolgens doorkruisen we het Snowdonia NP en wat een pracht is het hier; (berg)toppen tot 1085 meter vol groen maar ook ruige leisteen, wegen die meanderen door het landschap met schapen, riviertjes die stromen. Ze zijn hier gek van stoomtreinen, de oorsprong ligt besloten in het mijnwerkersbestaan van weleer, zo is er ook een waterkrachtcentrale en kan je de top van Snowdonia Mountain bereiken met een smalspoortrein. Bij helder weer kan je Engeland, Wales, Ierland en de Isle of man zien liggen. Helaas is het deze week vakantie in de UK en zijn de kaarten snel uitverkocht maar ja wat moet je met een treinkaartje van een halve meter.
We rijden rustig verder en komen bij het ydillisch gelegen Beddgelert en dit doet ons denken aan één van die prachtige franse dorpjes in de Dordogne/Ardéche. We kopen wat houten lettertjes en gokken een naam voor de kleine meid van Malou en Jeremy.
Op onze weg terug naar huis rijden via de kustroute van Wales naar Tywyn maar zich het 1e treinmuseum ter wereld bevindt genoemd het Talyllyn Railway Museum met een echt werkend stoomlocomotief uit 1880 van Fletcher Jennings & Co uit Whitehaven en een locomotief uit 1895 gebouwd door William Spence and Co in Dublin die dienst heeft gedaan voor de Guinness Brewery. Voor de rest alles wat je maar bij een trein uit die tijden kan bedenken en wat opvalt is dat er in Wales veel trotse vrijwilligers zijn die was weer even een “jongensmomentje” waar maken voor zowel de kleine als de grotere jongen want “treinen” dat kunnen ze hier en dat heeft alles met liefde te maken.
Via de plaats Montgomery die doet denken aan de befaamde generaal die met zijn beroemde 8e leger ten stijde trok tegen Rommel bij El Alamein en een overnachting in het heuvelachtige Lydham zetten we koers naar een ander instituut in Engeland, Cambridge.
We zien dat de Park and Drive plekken een beperking hebben aan doorgang tot 2 meter en kunnen hier helaas geen gebruik van maken en zoeken een mooie campsite aan de rand van Cambridge op.
Gelukkig kunnen we binnen 20 minuten met de bus naar het centrum en we worden ondergedompeld in een zeer goed uitgeruste en mooie stad met zoveel historie die teruggaat tot de middeleeuwen. Langzaam wandelen we door de stad komen uit bij de Cathedraal en lopen door naar het universiteitscomplex waar alle koning en troonopvolgers hun/haar opleiding hebben genoten.
Een afgeronde opleiding op de Cambridge universiteit is voor vrijwel iedereen een vrijbrief naar succes, niet alleen in de UK maar overal op de wereld. Het is niet voor niets dat Prince William (Duke) en Kate Middelton (Duchess) de beschermheer-vrouw zijn van Cambridge maar voor een opleiding alhier heb je aouders met fortuin nodig want de jaarlijkse kosten zijn hier niet mals.
Vervolgens strijken we neer bij “The Eagle” en dat is een beroemd “RAF pub” Bij binnenkomst worden we verwelkomt door muren vol met foto’s, stickers en handtekeningen van beroemde bemanningen die terug gaan tot voor de “Battle of Britain” en de band tussen de Cambridge Aviation Club en het RAF vliegveld van Duxford zijn historisch zeer sterk met als resultaat de Csambridge University Air Squadron.
Duxford is de airstrip die ongeveer 15 mijl van Cambridge is verwijderd we brengen een bezoek en zijn verrast door de grootte van dit complex met 8 hangars-complexen aan vliegtuigen, landwarfare, historie en nog veel meer.
Dit vliegveld heeft (naast 10 andere vliegvelden in de UK) een cruciale rol gespeeld in de 2e wereldoorlog. Het vliegveld is ontwikkeld in 1917 waar de 1e RAF piloten werden opgeleid omdat men door kreeg dat de strijd in de lucht in vele opzitten beslissend kon zijn voor het succes in een oorlog.
In 1e instantie door het verkrijgen van gedetailleerde informatie voor de grondtroepen maar daarna ook vanwege het bombarderen en het droppen van troepen para’s en materieel. Denk maar aan de slag bij Arnhem die mede vanuit Duxford werd gecoördineerd maar ook de slag bij Duinkerken (26 mei-1 juni 1940) en de voorbereidingen en uitvoering van D-Day op 6 juni 1944.
Voor de beeldvorming; in november 1918 werkten er in Duxford al 850 mannen en vrouwen voor de RAF in Duxford en er werden 126 nieuwe piloten opgeleid voor de RAF. Tussen 1924 en 1939 ontwikkelde Duxford zich als een instituut en gezien de negatieve ontwikkelingen in Hitler Duitsland en de Munich crises had men in Ducford 19 van de in totaal 66 Squadrons met Gloster Gauntlets en later vervangen door Supermarine Spitfires.
Het mooie is dat deze airstip nog steeds wordt gebruikt voor het vliegen van oude machines en er met regelmaat nog Spitfires en dergelijke over komen.
Wat is dat toch een geweldig geluid zo’n ronkende Rolls Royce motor die laag overkomt en wat hebben de serviceman hier toch een plezier aan het sleutelen want zijn meerdere vliegtuigen maken onderdeel uitmaken van een privécollectie.
Op 3 september 1939 verklaarde UK, bij monde van Prime Minister Neville Chamberlain, de oorlog aan Hitler Duitsland. Duxford was op dat moment nog druk bezig om zijn camouflage op orde te krijgen en kreeg met in Duxford het gezag over het Number 12 Group Fighter Command en 5 squadrons number 310. met o.a. de Hawker Typhoon.
Op 10 juli 1940 begon de Battle of Britain met de 1e schermutselingen en later kwamen er regelmatig aanvallen van de Luftwaffe met hun Messerschmitts BF 109. Het verschil werd vooraal gemaakt door de actieradius van 663 km waardoor de Luftwaffe beperkte tijd had boven Engeland want in vele opzichten was de Messerschmitt de meerdere van de Spitfires. De zwartse dag is 31 augustus 1940 waarbij Duxford op één dag 39 vliegtuigen en 14 piloten verloor.
Op 7 september 1940 barstte de strijd echt los en werd Londen 8 maanden lang bestookt met o.a. V1 raketten. Na langdurige en felle gevechten wordt de Battle of Britain op 31 oktober 1940 beëindigt en geeft Hitler Duitsland het op.
De UK is en blijft vrij van Hitler Duitsland en de Duxford Station Commander Woody Woodhall van die tijd verwoordde het als volgt “From may to october 1940 we were alle streched tot the limits of our endurance” en goed vertaald betekent dit dat het niet veel heeft gescheeld en de kracht en waarde van de Airforce is bij deze bewezen.
Op 7 december 1941 werd Pearl Harbour door Japan aangevallen en werd de USA betrokken bij de oorlog, vanaf april 1943 werd Duxford de uitvalsbasis voor de US 8th Airforce. De Spitfires werden vervangen door de P-47 Thunderbolts en vanaf december 1944 door de P-51 Mustangs. Deze vliegtuigen begeleidden de Amerikaande bommenwerpers op hun acties naar bezet Europa en Duitsland. In augustus 1945 hadden 113 US piloten van Duxford hun leven gelaten tijdens de strijd en ze worden in Duxford nog jaarlijks herdacht.
Het is wel bijzonder om op deze heilige grond te lopen waar onze bevrijders zich met veel man en vrouwkracht heeft ingezet voor de bevrijding van Europa en toch ook wel weer bijzonder dat een meerderheid van de Engelsen heeft besloten om voor afscheiding van de EU te kiezen.
De Brexit is aanstaande en de Euro is op 10% na net zoveel waard als de pond maar ja het blijft toch een eiland en die houden er soms toch bijzondere gedachten op na “But above all respect for all the service men and woman” die ons van Nazi Duitsland hebben afgehouden en daarvoor soms de hoogste prijs hebben moeten betalen.
Hierna vervolgen wij onze weg als afsluiter nog naar een Engelse wijngaard. Jazeker wijnproductie in Engeland het bestaat en in meerderheid in het zuidelijke deel van Engeland. Wij gaan naar de Chilford Hall Vineyard in de buurt van Cambridge ne hebben geluk van ze zijn vanaf 1 juni ook op vrijdag open en laat dat toevallig onze dag zijn. We arriveren omstreeks 10,00 uur en doen maar gelijk een klein proeverijtje.
Onze gastheer Trevor is van Zuid Afrikaanse afkomst (Durban) en druk met het dekken van tafels voor een groep die nu door de wijngaard struint en later terugkomt voor een proeverij en lunch. Wij nippen hier een daar wat witte wijntjes weg en geven hem de tijd om de tafels te dekken.
De druiven die hier worden gebruikt zijn in meerde mate duits van afkomst met Muller Thurgau, Schönburger en Reichenstiener. De meest wijnen zijn wit met als resultaat Roman road (die van het wijnhuis naar de wijngaard loopt) Rivey Hill maar ook een rosé Blush 2016 en drie bubbels met de Graduate 2013 (vanwege Cambridge) en de Chancellor 2016 en de roséchampagne Mallyon 2015 die bij ons de absolute voorkeur heeft.
Wij ronden onze proeverij rond 11,00 uur af en kopen een paar flesjes Engelse wijn voor thuis want eerlijk is eerlijk, wij hadden nog nooit Engelse wijn geproefd maar dit resultaat mag er echt zijn alhoewel men de Duitsers in dit opzicht toch nog nodig heeft gehad.
De doosjes gaan veilig mee in de camper en worden toegevoegd aan de overige alcoholische souvernirs die we hebben buitgemaakt ook onze strooptocht door Engeland, Wales en Ierland.
We voelen ons nu net Vikingen en gaan thuis alles van Pendrin Single Malt Peated Whiskey en koffielikeur uit Wales tot Killbegan & Jamesons Whiskeys uit Ierland en de lekkere wijntjes uit Norfolk thuis nog eens langzaam de revue laten passeren. We praten dan na over wandelingen waarbij je tot over je enkels in de blubber staat tussen de schapen, de mooie Cliffs of Moher in Ierland, de rebels in Cork, prachtige tochten door Ierland over de ring of Kerry en de Connamara.
De ontmoeting met Ieren die ons Gaelic proberen wijs te maken, de ruige boottocht naar Skellig Michael, het uitzicht over de Dingle Peninsula naar de Blasket eilanden in de mist. Het mooie Dublin met zijn Viking historie, de Guinness Brewery met Irish dance en zijn muziek cultuur in O”Donoghue’s, de aanmoedigingen van Leinster in het Aviva rugbystadion en de prachtige rit door het Snowdonian NP in Wales.
Wij gaan tevreden terug naar huis waar onze Harley op ons zit te wachten en het viel niet mee om hem 3,5 weken achter te laten.
Vanaf nu gaat hij elke vakantie weer mee en kunnen we lekker wandelen en balletjes gooien. “Home Sweet Home” zullen we maar zeggen en Vera Lynn zong ooit “We’ll meet again, don’t know where, don’t know when but I know we’ll meet again some sunny day”.
Bye Bye for now and we see you soon, cheers whiskey and wines van Netty en Dick (without Harley Jefferson).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
