Meeting Old Friends in Harlem.

Beste allemaal,

Afgelopen week hebben we op de zwarte HD een rit gemaakt naar Haarlem, dan zou je zeggen “Hoezo Haarlem?” en dan is het antwoord als volgt (1) voor de PW809 en (2) voor de Haarlemse Honkbalweek.
De PW809 staat voor de (ex) Mijnenveger Hr.Ms.Naaldwijk en wat is daar zo bijzonder aan?

Dit is namelijk de Mijnenveger waarop Dick twee jaar bij de Marine als kok heeft gevaren en de zeeën tussen Kopenhagen en Lissabon heeft bevaren tussen januari 1982 en december 1984. Het waren tijden van de koude oorlog en als “Kook & ketelbinkie” van 18 jaar is het allemaal zeer interessant om mee te maken en als (enige) kok aan boord kan je het maken of breken.

In deze periode heeft de “Naaldwijk” gedurende (2x) een halfjaar onderdeel uitgemaakt van de Stanafvorchan hetgeen een internationaal samenwerkingsverband van de NAVO is waarbij gezamenlijk oefeningen worden gedaan met Engelsen, Belgen, Duitsers, Fransen, Denen, Spanjaarden en Portugezen.

Soms was er ook een Amerikaans schip aanwezig en werden er tussentijds (onder het genot van een drankje) ervaringen uitgewisseld, eieren geleend, brood geritseld en vooral veel gelachen ondanks dat de oorlog (en ook het bier) koud was.

Gelegen in Engelse havens kon je met regelmaat een groot schuimende fontein aantreffen in wat voor kustplaats dan ook en dan wist je …… de jongens zijn weer met vloeibaar Dreft in de weer geweest.

Vanuit Rosyth naar Edinburgh/Dunfermline of naar Glasgow en een mooi feestje bouwen om even te ontspannen en de oefenstress van je af te relaxen of vanuit Le Havre de trein pakken naar Parijs en de nacht doorhalen omdat je geen slaapplaats had geregeld (chillen deden we nog niet, maar dat kwam later).

Op dit schip hebben we met 44 bemanningsleden veel meegemaakt, op woensdag blauwe hap en op zondag standaard rijsttafel. Met je suffe hoofd lekker met trassi, knoflook en sambal aan de slag. Om 10.00 uur Irisch koffie en met een beetje pech Borrel met pluim en dan weer verder met de rijstafel.

’s Middags blauw hap, biertje erbij, tukkie doen en ’s middags weer een snack voor de mannen. Op een gegeven ogenblijk zaten we over budget en kregen we van de commandant opdracht om te bezuinigen. Geen probleem hoor …. Macaroni over … afkoelen… colletje maken en hup paneren en frituren maar met die macaroniballen … de maatregel werd snel teruggedraaid en we gingen weer lekker op de oude voet verder en onze specialiteit Broodje Vanessa.

Op een dag gingen we koks uitwisselen met de Engelsen, met de boodschappentassen aan het begin van het Kieler kanaal op de Engelse mijnenveger en de Engelse kok lekker Engels ontbijt maken bij onze boys. De Engelsen waren zeer benieuwd en na de trassi kwamen enkele nieuwsgierigen kijken hoe het ging want dat kon toch nooit goed gaan smaken.

Uiteindelijk is het toch allemaal goed gekomen en kwamen we erachter dat bij mij aan boord ook het nodige aan friet was verdwenen. Niet iedereen houdt blijkbaar van bloedworst, kidneys, eggs and beans en de Engelse kok was met een groene rakker in het “caf” beland en de mannen hadden de friteuse maar alvast aangezet.

Jammer genoeg was het schip in Haarlem gesloten en was het blijkbaar aan het bijkomen van zijn rol in de film Dunkirk waarbij het tijdelijk in Engels grijs-wit was geschilderd met het nummer J22 van de HMS Britomart.

Volgende keer komen we even terug in het weekend en kunnen we intern bekijken wat er allemaal veranderd is aan het kombuis en dergelijke.

Vervolgens een bakkie en hapje doen in het altijd gezellige centrum van Haarlem en goh wat een leuk Frans koffiezaakje hebben ze daar toch allerlei leuke snuisterijen, singeltjes met Adamo, Etith Piaf, Charles Aznavour, leuke bistrosetjes en alles was verder lekker frans is, kortom Parijs is niet zo ver als je denkt en dan aan de overkant jeugdsentiment in de “Stripwinkel” alles wat je maar kan verzinnen van Suske en Wiske, Asterix en Obelix, Kuifje, Lucky Luck, Guust en ga zo maar door. Gelukkig zijn we op de motor en kunnen we verder niets extra meenemen.

Op het plein nog even een lunch genoten bij Brinkman en door naar het volgende jeugdsentiment …. De Haarlemse Honkbalweek. Voor vandaag staat de middagwedstrijd Chinees Tapei tegen Italië en Nederland tegen Cuba op het programma voor de avond en dat is Fullhouse want dit is sinds decennia de wedstrijd van het toernooi.

Vanaf 1980 bezoeken we (familie Dam) het toernooi en volgen we consequent wedstrijden, vroeger de hele week slapen in de jeugd-herberg in Haarlem of Overveen en elke wedstrijd absorberen en scoren.

Tijden van Charles Urbanus, Robert Eenhoorn en Bart Volkerijk. Bart komt uit een beroemde honkbalfamilie en speelde voor ADO Den Haag en dat is de club waar de familie Dam ook heeft gehonkbald en gesoftbald. Met regelmaat mee met het 1e team naar uitwedstrijden bij Haarlem Nicols en HCAW wanneer er plaats in de bus over was.

In Haarlem is de sfeer altijd zo geweldig en het publiek enthousiast, voor en tijdens de wedstrijd is het altijd feest en hebben we dit jaar een variant op de wave speciaal voor de senioren onder ons namelijk de Slowmotion Wave en u kunt zicht voorstellen hoe lachwekkend dit is op een tribune met zo’n 1000 man.

In de verlenging wint Chinees Taipei de wedstrijd nipt in de 10e inning met 4-3 en waren we getuige van veel mooie veld en slagacties. Daarna maken we ons op voor de knaller Nederland-Cuba en het stadion begint snel vol te stromen. De temperatuur is nog tegen de 25 graden, lekker zonnetje en biertje en de spelers en coaches worden stuk voor stuk aan het publiek voorgesteld.

Aansluitend de volksliederen en dan is het “Playball”. Hieronder een korte verslag van de redactie; Het was áán dinsdagavond in het Pim Mulier Stadion in Haarlem. Een uitverkocht huis, cheerleaders op het veld, dansende en feestende bierverkopers, een oude bekende op de announcerstoel (Andy Houtkamp), kortom: het recept was daar voor een absolute Clássico!

Mike Bolsenbroek was als startende werper aangewezen voor Nederland, terwijl de Cubanen Misael Villa de opdracht tegen Oranje gaven.

Bolsenbroek moest even door de zenuwen heenbijten in de eerste inning. De werper zal deze week Stijn van der Meer nog even moeten trakteren op een dinner want het was aan het absurde veldspel van de kortestop te danken dat Nederland slechts tegen een 1-0 achterstand aankeek na de openingsslagbeurt.

Een vrije loop en een gestolen honk voor Orlando Acebey werd gevolgd door een infield single voor Dainier Galvez. Ariel Sanchez sloeg de tweede infield single van de inning, op de heup van Bolsenbroek, waarop Acebey scoorde. De werper had dat tikje blijkbaar even nodig, want twee strikeouts verder zag hij er al stukken beter uit.

Toch waren er nog twee highlight-reel plays nodig van Van der Meer om de bal in het infield te houden en zo de stand op 1-0 te houden. Na één inning leek het erop dat Van der Meer de titel Player of the Game al in de zak had. De kortestop deed daar in de tweede inning nog een schepje bovenop, door Nederland op voorsprong te slaan. Nick Urbanus opende de inning met een spijkerharde single naar links, gevolgd door een harde single van Denzel Richardson.

Urbanus rende als een dolle richting het derde honk, wat paniek zaaide bij de Cubanen. Richardson schoof dankzij deze paniek door naar drie. Nadat Max Clarijs een pop-out sloeg, was het opnieuw Stijn van der Meer die de aandacht op zich vestigde.
De linkshandige kortestop sloeg op de linkshandige werper een streep naar het rechtsveld. Urbanus en Richardson scoorden eenvoudig en Nederland nam de leiding.

Het was echter nog niet gedaan met de Nederlandse pret, want nadat Rachid Engelhardt werd geraakt door een pitch was het wederom Dwayne Kemp die een dreun uitdeelde. De derdehonkman sloeg een double naar het linksveld en dankzij enorme hustle van Engelhardt scoorden beide honklopers: 4-1 Nederland!

De Cubanen gaven zich echter niet zo makkelijk gewonnen als eerder dit toernooi het geval is geweest. Een RBI-double in de derde inning van Barthelemy scoorde Sanchez, die met een vrije loop het honk had bereikt. Een inning later parkeerde Robert Delgado de bal heel ver over het hek in het linksveld voor de vierde homerun van dit toernooi.

De Cubanen maakten het dus weer spannend: 4-3. Nederland drukte echter vrolijk door, want in de tweede helft van de vierde inning noteerden ze weer twee runs erbij wat resulteerde in 6-3. In de negende inning scoren de Cubanen nog één punt en is de eindstand 6-4. El Classico is geëindigd in een mooie overwinning voor Nederland en dat beloofd wat voor de rest van het toernooi.

Alles bij elkaar was het weer één en al sfeer en wat ons betreft brengen we weer een bezoek aan de volgende Haarlemse Honkbalweek want deze blijft in Nederland toch echt wel top en we hebben er weer wat bijgeleerd ……. De Slowmotion Wave, erg grappig om te zien en bij tropische temperaturen ook voor senioren prima te doen (met een beetje vloeibare verkoeling voor en na de wave).

Dit alles deed oude tijden weer herleven en je beseft dat de tijd soms wel hard gaat …. No time to waste en geniet van elke dag in het leven. Cheers Old Friends en Haarlem bedankt !!!!