De Spaanse en Franse Pyreneëen

Buenos Diaz,

Op donderdag 16 juni zijn we ‘s morgens vroeg vertrokken naar Frankrijk, aanvankelijk zag het er naar uit dat het zou gaan regenen maar dat viel mee. Via Parijs zijn we 900 km veder geëindigd in de Auvergne en de dag daarna doorgereden naar Narbonne waar we ’s middag aan zijn gekomen.

Onderweg geen gekke dingen dingen gehad en een schaduwrijke plaats opgezocht op de campsite nabij het strand van Narbonne. De volgende ochtend even heerlijk naar de markt geweest en de camper enigszins “illegaal” geparkeerd. Met een tas vol lekkere dingen o.a. vis, pain, vin, fromage, asperges, tarte de pommes en olijven huiswaarts gekeerd om in het zonnetje de tafel te dekken.

De Lanquedoc-Roussilon is een prachtige streek met ontzettend veel druiven en wijnproeven is dan ook geen probleem. Via Perginan, Port Vendres en Banyuls (Frans Catalonië) zijn we door de Franse Pyreneëen naar Saldes (Spaanse Pyreneëen) gereden Parc naturel del Gadi Moixeró waar la Pedraforca hoog boven alles uitkomt en je kunt hier schitterende (inspannende) wandelingen maken.

In de namiddag hoor je overal de bellen van de koeien en schapen rinkelen, dat betekent in ieder geval kaas.

Daags daarna doorgereden naar Esterri d’Aneu (Nationaal park van de Pyreneëen) en daar een mooie wandeling gemaakt, Harley hebben we een tuigje omgedaan omdat de stroming nogal wild was en wij in een noodgeval we hem wel uit de rivier konden trekken. Onderweg bleef hij soms wel staan en dachten wij dat hij last had van de zon, later bleek dat het tuigje had geschuurd en een paar open wonden had veroorzaakt na 17 km wandelen.

S’avonds was het feest in Esterri met veel geknal (van 18.00 uur tot s’nachts 02.00 uur) waar de Noche de San Juan gevierd dat voor de spanjaarden betekent dat de zomer is aangebroken, tevens is dit een nationale feestdag en de dagen erna wordt de roes uitgeslapen.

Vanuit het nationale park zijn we via de mooiste route (bergpassen, stromende riviertjes en slingerende wegen) naar Ainsa gereden met een schitterend turkoois meer. Daar hebben we de fietsen gepakt en zijn hebben we Ainsa bezocht, aanvankelijk dachten we dat het heel pittig zou gaan worden maar dat viel bij nader inzien gelukkig mee.

Tevens hebben we hier kennis gemaakt met Jelle en Ali uit Friesland die gelijk helemaal verliefd waren op Harley, die heeft in ieder geval die twee dagen geen aandacht tekort gekomen want ja van baasje die je een te strak tuigje omdoet en 17 kilometer door de warme bergen slepen met open wonden tot gevolg wordt je natuurlijk ook niet vrolijk. Kortom; we waren Harley bijna kwijt en voor je het weet zat hij lekker rustig in Menaldum bij de kippen te dansen op de muziek van De Rolling Stones en op school om de Friese taal te leren.

Jelle en Ali zijn vertrokken naar Lourdes en wij zijn afgereisd naar Pamplona waar jaarlijks in San Fermin de de stierenrennen plaatsvinden (6 t/m 10 juli 2016) en daarna doorgereden naar San Sebastiaan. Uit de gids van de ACSI werd ons geadviseerd om via het centrum van San Sebastiaan te rijden omdat de alternatieve route niet geschikt is voor campers.

Aangekomen bij de campsite boven op de berg stond er een gezin uit Ierland voor ons. Waarschijnlijk hadden zij wel de alternatieve route genomen en moest hij uitwijken voor een vrachtwagen, gevolg; de rechterbovenkant van de camper was tot een meter afgeschaafd (gevalletje Total Loss denken wij).

Gelukkig mankeerde de mensen niets en kon men een bungalow huren maar de afdeling repatriëring van Ierland heeft er weer een klusje bij gekregen. Met de camper rijden in de Pyreneëen vergt voorbereiding, geduld en inzicht omdat bij elke bocht gevaar op de loer kan liggen.

Vandaag hebben we tenslotte de bus gepakt en zijn we naar San Sebastiaan gereden. Een beetje flaneren over de boulevard en wat hebben ze hier een prachtig strand te vergelijken met de Wineglass Bay in Tasmanië en Bondy Beach bij Sydney. Met een glaasje Sangria del
Cava en hapje Tapas slaan wij ons wel weer door deze dag heen.

Morgen gaan we weer terug naar Frankrijk (Biarritz) en vanaf volgende week staan we in de Auvergne op 6 juli (rit Limoges- Le Lioran) de tour de France op te wachten 5 kilometer voor de finish in Saint Jacques des Blats (de eerste bergetappe van de tour). Deze etappe herkent u waarschijnlijk wanneer we vertellen dat Johnnie Hoogerland hier destijds door een volgwagen-motor in het prikkeldraad werd gereden met alle gevolgen vandien.

We hopen dat Laurens Ten Dam en Tom Dumoulin dan nog niet van de fiets zijn gevallen en u kunt ons herkennen aan de bolletjespet en de All Blacks vlag want Haka Haka is ook in Frankrijk.

Kijk op woensdag 6 juli met ons mee en zwaai even als je ons ziet.
De Haagse Mart Smeets zal daags daarna uitgebreid verslag doen en zijn persfoto’s belangeloos beschikbaar stellen.

Vanuit Spanje Adios en vanuit Frankrijk á bientôt.
Groetjes van Netty, Dick en Harley (met de zwarte vlag van The All Blacks)