Welkom op kasteel.

Bonjour nos amis,

Vanwege het weer zijn we in plaats van richting La Rochelle naar de Loire gereden waar het weer verhoudingsgewijs beter was. Enige regen hebben we wel moeten trotseren maar gaandeweg werd het per dag beter. Ons motto was "Beter rozig van de wijn dan nat van de regen" en met zoveel kastelen in de Loire is er altijd wel een plaats om te schuilen en te verpozen.

De Loire is een rivier in Frankrijk, die met een lengte van 1012 km de langste rivier van dat land is. De rivier stroomt door de plaatsen Nantes en Orléans. De Loire ontspringt in de Ardèche in het Centraal Massief, op een hoogte van 1400 meter boven de zeespiegel, aan de voet van de Mont Gerbier de Jonc. Het Loiredal tussen Sully-sur-Loire en Chalonnes-sur-Loire is door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard vanwege de vele kastelen die daar te vinden zijn tussen Sully-sur-Loire en Chalonnes-sur-Loire.

Wij bevinden ons in Saumur waar in grote getalen rode, witte wijnen rosé wordt geproduceerd en de bubbelversie Cremant want het mag natuurlijk geen Champagne heten maar het doet niet onder voor de Champagne en de prijs is een stuk aangenamer per fles

Het Loiredal is het grootste wijngebied in Frankrijk dat 600 kilometer bestrijkt langs de rivier de Loire. Het gebied wordt in het oosten begrensd door Pouilly-sur-Loire en 250 kilometer westelijker door Nantes. Omdat het Loiredal een van de noordelijkste wijngebieden is, zijn de oogstjaren erg belangrijk. De wijnen bevatten een lager alcoholgehalte en frissere zuren dan in warmere gebieden.

Het Loiredal omvat een aantal kleinere wijndistricten en kan in vier grote delen ingedeeld worden: Boven-Loire, Touraine, Anjou-Saumur, Pays Nantais (Région Ouest) en huisvest 63 appellations en loopt van de westelijke gneisgronden van Muscadet in Pays Nantais bij de Atlantische kust tot de oostelijke mergelgebieden van Sancerre in de Boven-Loire. Pays Nantais is het grootste wittewijngebied van Frankrijk. Anjou is de streek van de Chenin blanc.

In de Boven-Loire wordt voornamelijk Sauvignon blanc en Pinot noir geproduceerd. In het Loiregebied worden veel "natuurlijke" wijnen geproduceerd, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van pesticiden en kunstmeststoffen. Er wordt met de hand geoogst en de voorkeur gegeven aan de natuurlijke gisten in plaats van de fabrieksgisten.

Wij bezoeken als eerste de champignonkwekerij want die tref je hier veel aan in de grotten ook wel troglodieten woningen genoemd . Er werden in deze streek meer dan 40.000 grotten en galerijen opgelijst.

Je vindt de Loirestreek onder Chartres. Belangrijke steden in deze streek zijn Tours, Le Mans en Saumur. De meeste troglodieten woningen werden uit tufsteen (tuffeau) gebouwd, andere uit schelpmergel (falun). De streek herbergt zo'n 14.000 holtes, waarvan de helft niet bewoond en zelfs verwaarloosd is, en een fantastisch onderaards gangenstelstel. Tufsteen is ook het wit-crème gesteente waarmee in deze streek vele huizen en kastelen werden gebouwd.

De troglodieten woningen werden oorspronkelijk gebruikt als schuilplaats of als verdediging. Later gingen mensen in de holten wonen. De grotten werden ook gebruikt als wijnkelder, als duiventil, als magazijn of als paddenstoelenkwekerij.

Nu zijn er woningen in gebouwd, er zijn wijnhandelaars in gevestigd, maar ook kleine winkeltjes, kunstgalerijen, ateliers en restaurants. Andere grotten zijn niet toegankelijk voor het grote publiek. Niet alleen omwille van het instortingsgevaar maar ook omdat de holtes en de gangen onderdak bieden aan vleermuizen, die een beschermde diersoort zijn.

Vervolgens gaan we naar de abdij van Fontevraud, de abdij van Fontevraud ligt in het Franse plaatsje Fontevraud-l'Abbaye. Het is de best bewaarde verzameling kloostergebouwen ter wereld, heeft een zeer rijke geschiedenis en is daardoor een grote toeristische trekpleister geworden. De abdij hangt niet af van een orde maar is van benedictijnse inspiratie.

Eleonora van Aquitanië, koningin van Frankrijk en later van Engeland, echtgenoot van koning Hendrik II van Engeland, op hoge leeftijd haar intrek in het klooster en ze werd hier na haar dood ook begraven. Haar man Hendrik II, haar zoon Richard Leeuwenhart en dochter Johanna waren hier al begraven. Later werden schoondochter Isabella van Angoulême (echtgenote van koning Jan) en kleinzoon Raymond VII van Toulouse hier begraven.

Fontevraud heeft zwaar geleden onder de Franse Revolutie van 1789; delen van het klooster werden verwoest en geplunderd. O.a. de oorspronkelijke crypte verdween hierbij (de grafbeelden bleven wel bewaard). De laatste abdis stierf in armoede in Parijs. Een paar jaar later, in 1804, werd het complex omgebouwd tot staatsgevangenis. Dit bleef het tot 1963. In dat jaar werd het namelijk geschonken aan het Franse Ministerie van Cultuur. Later is het door de Franse staat gerestaureerd.

De volgende dag gaan we op kastelenjacht en bezoeken we het kasteel van Brézé waar zich in het kasteel één van de oudste wijnpersen van Frankrijk bevindt en het kasteel van Montreuil-Bellay waar men o.a. de Legion d’Honneur heeft ontvangen vanwege het tijdens de 1e wereldoorlog openstellen van het kasteel voor meer dan 1163 gewonde Franse soldaten.

Wij proeven nog wat gerijpt druivensap en zoek een mooie veilige plaats op in de camper, dit goddelijke vocht mag niet sneuvelen. Gepakt en gezakt slaan wij ons kamp op in het dorp en rijden we de volgende ochtend naar de markt van Chinon en scoren we wat Pain au Chocolat, Pain Rasin en een verse Baquette. Vervolgens terug naar Saumur voor een bezoek aan de Cadre Noir.

De Cadre Noir in Saumur is de oudste nog bestaande rijschool voor paardensport in Frankrijk. Het huidige instituut komt voort uit een cavalerieschool uit de negentiende eeuw. Men beoefent er de richtingen hogeschool dressuur, springen en endurance. De Cadre Noir werd opgericht rond 1814 bij koninklijk besluit door Lodewijk XVIII als een elitecorps en opleidingsinstituut voor de cavalerie van de Franse krijgsmacht. De naam verklaart zich hieruit, dat de officieren zwarte uniformen droegen om hen te onderscheiden van de gewone instructeurs.

Na de Tweede Wereldoorlog werd het grootste gedeelte van de bereden cavalerie in Frankrijk opgeheven, met uitzondering van enkele regimenten van in Noord-Afrika gerekruteerde ruiters, spahirs, (opgeheven 1962) en de ceremoniële Republikeinse Eregarde die ook tijdens 14 juli in Parijs acte de presence geeft. Sinds 1972 is aan de Cadre Noir het nationale trainingsinstituut verbonden, l'Ecole Nationale d'Equitation, voor ruiters en paarden, met de opgave de klassieke Franse rijkunst in ere te houden. In dit kader worden zowel instructeurs als ruiters tot het hoogste niveau opgeleid.

De rijschool is enigszins vergelijkbaar met de Spaanse rijschool in Wenen omdat zij, wat betreft de hogeschooldressuur, zowel oefeningen op de grond als oefeningen boven de grond wil laten zien. Er wordt echter gewerkt volgens de methode van François Baucher, de rijleraar aan het hof van Lodewijk XV en auteur van het boek École de Cavalerie uit 1731.

Men werkt niet volgens de methode van François Robichon de la Guérinière die in Wenen wordt gebruikt. De oefeningen boven de grond van de Franse rijschool hebben vaak wel dezelfde namen maar worden meestal anders uitgevoerd dan die in Wenen.

Voor het de deelname aan de sport worden voornamelijk Engelse volbloed, Anglo-Arabier en warmbloeden als Holsteiner en Selle Français gebruikt. Voor demonstraties in de klassieke, barokke rijkunst wordt een aantal Lusitano hengsten gebruikt. De paarden worden zowel onder het zadel als aan de lange teugel getoond. De scholen boven de grond worden gedaan met de het Franse nationale warmbloedpaard: Selle Français. De academie heeft ongeveer vijftig paarden en een maximum van rond de twintig leerlingen.

De genoemde volbloedrassen worden uitgebracht in de topsport en lopen ook pas de deux (twee paarden), pas de trois (drie paarden), en dûe quantité (vier of meer). De hippische demonstraties van de Cadre Noir bestaan steevast uit twee onderdelen: De Reprise de manege: het carrouselrijden en de Reprise de sauters: oefeningen boven de grond.

De moderne cavaleristen bewegen zich nu voort in tanks en waren vanaf 1945 operationeel in diverse conflictgebieden zoals Noord-Afrika, Vietnam, Afganistan en Irak e.a.

Tenslotte is Saumur bekend vanwege de Combier distilleerderij en gespecialiseerd in de vervaardiging van aperitieven en fruitsiropen.
De distilleerderij werd in 1834 opgericht door de Bourgondische banketbakker Jean-Baptiste Combier, die twee jaar later de triple sec uitvond. Jean-Baptiste Combier sterft in 1871, zijn zoon, James Combier, neemt het over van zijn vader.

Combier brengt altijd twee bittere sinaasappellikeuren op de markt, de Original Combier Triple Sec en de Royal Combier. Original Triple Sec is gemaakt van Haïtiaanse sinaasappelen die 24 uur in alcohol zijn gemacereerd en gedistilleerd in honderdjarige koperen ketels om een bitterzoete drank te geven. Combier produceert ook een guignolet en een pastis , andere likeuren om te dienen als basis voor cocktails , fruitcrèmes en fruitsiropen .

De distilleerderij produceert ook absinthes namens Jade Liqueurs, waaronder New Orleans en Blanchette Combier, een recreatie van de likeur met dezelfde naam geproduceerd door de distilleerderij in de vroege 20E eeuw.

Morgen bezoeken nog een Château en zetten we koers richting Honfleur. We moesten soms weer even wennen aan de Franse slag en het feit dat er eigenlijk naast Frankrijk in de wereld verder niets anders bestaat.

De titel "Welkom op kasteel" is dan ook afkomstig van de Nederlandse vertaling die wij in Montreuil-Bellay ontvingen en vervolgens merkten dat de Engelse versie wel drie keer zo uitgebreid was.

Welkom op kasteel is dan ook de spijker op de kop van hoe men hier zaken omgaat en dat maakt het ook wel weer leuk.

Aankomend weekend zijn wij weer terug en gaan we ons opmaken voor de herfst. Wij wensen jullie hierbij ook veel sterkte toe en wij nippen zo hier en daar nog eens een glaasje Loire weg om de pijn te verzachten en houden dit voorlopig nog even vol, dat is ons streven op weg naar de donkere dagen van het jaar.

A bientôt zullen we maar zeggen en Salut namens Netty, Dick en Harley.

P.S.
Op 26-09-2019 lazen wij tevens het bericht dat Jacques Chirac op 86 jarige leeftijd is overleden. Na de de Gaulle en Mitterand was hij een van de belangrijkte Premiers en later President van Frankrijk.

Hij was echter niet geheel onbevlekt maar soms is achteraf vergiffenis vragen beter dan vooraf toestemming en zijn bijnaam tijdens zijn Rugbyperiode was "The Bulldozer" waarvoor men op dat moment geen goede Franse vertaling had. Voor dit soort Bulldozers respect en R.I.P. en laten we eerlijk zijn in Engeland en de VS hebben we op dit moment ook Bulldozers maar die moeten het respect nog wel verdienen.